Ljubica Popovska

Ljubica Popovska

МЕ ИМА И ВО ТВОЈОТ СОН

Кога ќе досади тагата, кога ќе се прелие чашата на лагата, кога веќе солзите на заборавените ветувања и надежи ќе престанат да болат, тогаш разбудена, љубејќи се себе и без пијанство на младоста, во тој миг постанувам своја. Тогаш сегде ме има ! Во светлината на сонцето, во секој ден. Во прегратките на месечината, секоја вечер, во трепетот на ѕвездите. Каде и да погледнеш ме има сегде мене, а сигурно ме има и во твојот сон, онај печат што љубовта го става, во душата, во срцето, во животот останува вечен, како што е вечна природата и љубовта од кои сме и ние дел споени во вселената и нејзините планови