Caroline Laurent Turunc -Yaşlandıkça, güneş ışığı aklıma düşüyor!

Caroline Laurent Turunc

Yaşlandıkça, güneş ışığı aklıma düşüyor! Sen büyülü kumsalın yankısısın” Düşünce ; nehirlerde ayın gölgesi Uzak bir ülkede olduğum mevsimler Her şey sessizliğe gömülür.

Ve kollarımı bir haç gölgesinde açıyorum! Seni yaralı bir kuş gibi taşıyorum Kaç kez öptüm seni sonsuz gökyüzünün altında Sonsuz bakışlarla Her rüzgarın esintisine sardım tenini.. Bahçedeki yaprakların hışırtısıyla!

Bazen kendime şimdi ölmeli miyim diye soruyorum. Eğer beni düşündüğünde daha sonra geri dönersem Üzerinde sarı yapraklarla, düşmüş yüzyıldan bıkmış biraz rüzgarla, daha çok ağaçla, daha yeşil vadilerle

Ey taptığım kadın, sevdiğim sultan. Nehirler sevilirken anılar alevler içinde yanar Ölmeyecek şeylerin çoğu sadece gözbebeklerindeki anılardır. Nefesin, dizlerin, ellerimdeki yerin Dağa ne kadar çok tırmanırsam, nehirde o kadar çok yüzüyorum.

Gittiğim halde gitmeyenlerdenim.. her sonbaharda yalın ayak yürürüm Ve şimdi güneş batacak, uzakta başka bir dar yolun başlangıcıyla Toz boğuk uğultularla havalanırken, yine sessizce geleceğim sana... 14/09/2021 / PARİS Caroline Laurent Turunc