Milka Minkova

Milka Minkova

ВЕРБА, НАДЕЖ, ЉУБОВ

Сеуште стојам на брегот, не губејќи ја вербата, која ми влева надеж, за нашата љубов.

Звуците од виолината одекнуваат, по чиј такт брануваат таласите од морето.

И небото ги раздвижи облаците, танцувајќи по нежните звуци .

Свирев, неуморно, на почеток, тивко, па се посилно, и побрзо за на крај таа мелодија да се претвори во чкрипење на жиците..

Почнав да ја губам вербата, Но, надежта сеуште лебдеше сеушѕе поттик ми даваше се соземав, па, звукот мелозвучен се врати и љубовна порака ти прати.

Ќе стојам на брегот, ќе те чекам, ветбата не ја губам, надежта се поцврста станува а во срцето љубовта бранува Ќе те чекам, зсшто ТЕ САКАМ